[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wesele - streszczenie szczegółoweŠ - artykuł chroniony prawem autorskim autor: Karolina MarlęgaDekoracjaDramat rozgrywa się podczas nocy listopadowej, w wietlicy. Pomieszczenie jest opisane dokładnie i bardzo obrazowo. ciany izby sš pomalowane na biały kolor, który pod pewnym kštem patrzenia wydaje się przypominać niebieski ze względu na duże zadymienie pomieszczenia. Z sšsiedniej izby dobiegajš odgłosy niezwykle hucznego wesela. Słychać tańczšcych i miejšcych się ludzi oraz instrumenty kapeli weselnej (m.in. skrzypce i klarnet). Gdy w pewnej chwili zaglšdamy do izby, naszym oczom ukazujš się wirujšce kolory, wstšżki, pawie pióra, ludzie ubrani na kolorowo, niektórzy majš na sobie tradycyjne stroje krakowskie kierezje przyozdobione pawimi piórami. Po powrocie do wietlicy na odległej cianie dostrzegamy drzwi prowadzšce do małej izdebki alkierzyka, która pełni rolę sypialni gospodarzy i ich dzieci. Widzimy dzieci pišce na łóżku i w kołysce oraz wiszšce nad łóżkiem portrety więtych. Nad oknem w wietlicy przypięte sš kłosy z dożynek ułożone w wieniec. Za oknem panuje mrok. Można dostrzec sad, w którym krzewy przykryte sš słomš, ponieważ zbliża się zima. Pogoda jest typowa dla listopada pada deszcz. Na rodku wietlicy stoi suto zastawiony stół biesiadny, lecz bez biesiadników, którzy bawiš się w izbie obok.Pod cianš widzimy biurko zasypane papierami. Na cianie nad biurkiem wiszš fotografie dzieł Jana Matejki Wernyhory i Bitwy pod Racławicami. Przy drugiej cianie stoi sofa, a nad niš wiszš skrzyżowane szable, strzelby, pasy podróżne i skórzana torba. W innym kšcie stoi biały piec, obok niego stolik w stylu empire (styl ten nawišzuje do antyku). Na ozdobnym blacie stoi stary, piękny zegar, nad którym wisi portret damy z roku 1840 w typowym dla tego okresu stroju. Obok drzwi do izby weselnej stoi dekorowana ręcznie stara, wytarta, wiejska skrzynia podróżna. Pod oknem widać stary fotel z wysokim oparciem. Nad drzwiami do izby weselnej i alkierza wiszš kolejno obrazy przedstawiajšce Matkę Boskš Ostrobramskš i Matkę Boskš Częstochowskš. Sufit składa się z szeregu drewnianych belek. Rzecz dzieje się w roku tysišc dziewięćsetnym.Reklamy OnetKontekstAKT 1Scena 1Czepiec, DziennikarzChłop Czepiec rozmawia z Dziennikarzem. Podczas konwersacji pierwszy wykazuje się znajomociš bieżšcej polityki nie tylko polskiej, ale i wiatowej (próbuje rozmawiać o tzw. powstaniu bokserów w Chinach). Choć daje liczne przykłady wiedzy o aktualnych problemach, Dziennikarz traktuje go z góry. Przykładem tego może być fakt, iż mężczynie nie wydaje się, by chłop wiedział, gdzie Chiny leżš. Gdy Czepiec zapewnia, iż polski chłop czyta gazety i garnie się do wiata, Dziennikarz ponownie ironizuje:Ja mylę, że na waszej parafiiwiat dla was aż dosyć szerokiNa wspomnienie chłopa, iż gocił w swej gospodzie żołnierzy walczšcych nawet w Japonii, Dziennikarz ponawia falę uszczypliwych uwag i wygłasza cynicznš pochwałę polskiej wsi:Niech na całym wiecie wojna,byle polska wie zaciszna,byle polska wie spokojnaW pewnym momencie Czepiec, lekko oburzony, przypomina o walecznoci i męstwie polskich chłopów, na co jako dowód przywołuje postać Bartosza Głowackiego bohatera bitwy pod Racławicami:()Z takich, jak my, był GłowackiNa koniec wymiany poglšdów o polskim społeczeństwie, zamożny chłop przeprowadza atak na inteligencję wytyka jej brak chęci do nawišzania porozumienia z jego warstwš.Scena 2Dziennikarz, ZosiaDziennikarz nawišzuje rozmowę, przypominajšcš flirt, z Zosiš. Dobry kontakt i łatwoć wymiany myli jest konsekwencjš faktu, iż oboje pochodzš z miasta.Scena 3Radczyni, Haneczka, ZosiaWesele - streszczenie szczegółoweŠ - artykuł chroniony prawem autorskim autor: Karolina MarlęgaDekoracjaDramat rozgrywa się podczas nocy listopadowej, w wietlicy. Pomieszczenie jest opisane dokładnie i bardzo obrazowo. ciany izby sš pomalowane na biały kolor, który pod pewnym kštem patrzenia wydaje się przypominać niebieski ze względu na duże zadymienie pomieszczenia. Z sšsiedniej izby dobiegajš odgłosy niezwykle hucznego wesela. Słychać tańczšcych i miejšcych się ludzi oraz instrumenty kapeli weselnej (m.in. skrzypce i klarnet). Gdy w pewnej chwili zaglšdamy do izby, naszym oczom ukazujš się wirujšce kolory, wstšżki, pawie pióra, ludzie ubrani na kolorowo, niektórzy majš na sobie tradycyjne stroje krakowskie kierezje przyozdobione pawimi piórami. Po powrocie do wietlicy na odległej cianie dostrzegamy drzwi prowadzšce do małej izdebki alkierzyka, która pełni rolę sypialni gospodarzy i ich dzieci. Widzimy dzieci pišce na łóżku i w kołysce oraz wiszšce nad łóżkiem portrety więtych. Nad oknem w wietlicy przypięte sš kłosy z dożynek ułożone w wieniec. Za oknem panuje mrok. Można dostrzec sad, w którym krzewy przykryte sš słomš, ponieważ zbliża się zima. Pogoda jest typowa dla listopada pada deszcz. Na rodku wietlicy stoi suto zastawiony stół biesiadny, lecz bez biesiadników, którzy bawiš się w izbie obok.Pod cianš widzimy biurko zasypane papierami. Na cianie nad biurkiem wiszš fotografie dzieł Jana Matejki Wernyhory i Bitwy pod Racławicami. Przy drugiej cianie stoi sofa, a nad niš wiszš skrzyżowane szable, strzelby, pasy podróżne i skórzana torba. W innym kšcie stoi biały piec, obok niego stolik w stylu empire (styl ten nawišzuje do antyku). Na ozdobnym blacie stoi stary, piękny zegar, nad którym wisi portret damy z roku 1840 w typowym dla tego okresu stroju. Obok drzwi do izby weselnej stoi dekorowana ręcznie stara, wytarta, wiejska skrzynia podróżna. Pod oknem widać stary fotel z wysokim oparciem. Nad drzwiami do izby weselnej i alkierza wiszš kolejno obrazy przedstawiajšce Matkę Boskš Ostrobramskš i Matkę Boskš Częstochowskš. Sufit składa się z szeregu drewnianych belek. Rzecz dzieje się w roku tysišc dziewięćsetnym.Reklamy OnetKontekstAKT 1Scena 1Czepiec, DziennikarzChłop Czepiec rozmawia z Dziennikarzem. Podczas konwersacji pierwszy wykazuje się znajomociš bieżšcej polityki nie tylko polskiej, ale i wiatowej (próbuje rozmawiać o tzw. powstaniu bokserów w Chinach). Choć daje liczne przykłady wiedzy o aktualnych problemach, Dziennikarz traktuje go z góry. Przykładem tego może być fakt, iż mężczynie nie wydaje się, by chłop wiedział, gdzie Chiny leżš. Gdy Czepiec zapewnia, iż polski chłop czyta gazety i garnie się do wiata, Dziennikarz ponownie ironizuje:Ja mylę, że na waszej parafiiwiat dla was aż dosyć szerokiNa wspomnienie chłopa, iż gocił w swej gospodzie żołnierzy walczšcych nawet w Japonii, Dziennikarz ponawia falę uszczypliwych uwag i wygłasza cynicznš pochwałę polskiej wsi:Niech na całym wiecie wojna,byle polska wie zaciszna,byle polska wie spokojnaW pewnym momencie Czepiec, lekko oburzony, przypomina o walecznoci i męstwie polskich chłopów, na co jako dowód przywołuje postać Bartosza Głowackiego bohatera bitwy pod Racławicami:()Z takich, jak my, był GłowackiNa koniec wymiany poglšdów o polskim społeczeństwie, zamożny chłop przeprowadza atak na inteligencję wytyka jej brak chęci do nawišzania porozumienia z jego warstwš.Scena 2Dziennikarz, ZosiaDziennikarz nawišzuje rozmowę, przypominajšcš flirt, z Zosiš. Dobry kontakt i łatwoć wymiany myli jest konsekwencjš faktu, iż oboje pochodzš z miasta.Scena 3Radczyni, Haneczka, ZosiaWesele - streszczenie szczegółoweŠ - artykuł chroniony prawem autorskim autor: Karolina MarlęgaHaneczka i Zosia proszš Radczynię, by ta pozwoliła im tańczyć z młodymi chłopami. Radczyni poczštkowo próbuje je od tego odwieć, wyrażajšc o chłopach opinię:Oni się tam gniotš, tłoczši ni stšd, ni zowšd naraztrzask, prask, bijš się po pysku;to nie dla was()Ale dziewczyny, zauroczone młodzianami, dalej proszš i w końcu dopinajš swego - mogš tańczyć z tutejszymi przedstawicielami warstwy chłopskiej.Scena 4Radczyni, KliminaDo Radczyni podchodzi Klimina i przedstawia się jako wdowa po wójcie. Zauważa jednoczenie, że syn Radczyni nie ma wielkiego powodzenia w tańcu. Mówi, że panowie z miasta bojš się nawet dotknšć wiejskich dziewczšt w obawie przed chorobami. Radczyni wypowiada kwestię, która jest najlepiej ukazuje stosunki, jakie wtedy panowały pomiędzy mieszkańcami miast, a mieszkańcami wsi:Wycie sobie, a my sobie.Każden sobie rzepkę skrobie.Scena 5Zosia, KasperZosia prosi do tańca Kaspra, a gdy ten się zgadza zaczynajš rozmawiać. Kasper wskazuje na stojšcš w kšcie druhnę Kasię, i zapowiada, że ona będzie jego przyszłš żonš. Młodzian prosi swš partnerkę o pozwolenie złapania jej w pasie. Po otrzymaniu zgody, tańczš dalej.Scena 6Haneczka, JasiekHaneczka prosi do tańca Jaka, który nie odmawia i tym sposobem do tańczšcych par dołšcza jeszcze jedna.Scena 7Radczyni, KliminaRadczyni z Kliminš kontynuujš swojš rozmowę. Radczyni wykazuje się swojš nieznajomociš życia na wsi. Pyta, czy chłopi już zasiali, na co Klimina odpowiada, że to nie ta pora [akcja toczy się w listopadzie]. Drugie pytanie Radczyni jest już bardziej trafne - dotyczy ostatnich żniw. W dalszej rozmowie Radczyni czyni uwagę, że Klimina jest jeszcze młoda i mogłaby ponownie wyjć za mšż, na co tamta reaguje z oburzeniem. Jest to kolejny przykład nieznajomoci zwyczajów panujšcych na wsi, jakš wykazuje się Radczyni.Scena 8Ksišdz, Panna Młoda, Pan MłodyPaństwo Młodzi rozmawiajš z Księdzem, który mówi o swoim pochodzeniu. Wywodzi się z chłopstwa i ma przez to częste problemy w miecie. O swoim korzeniach mówi tak:Sami swoi, polska szopa,i ja z chłopa, i wy z chłopa.Pan Młody wróży Księdzu rychły awans w stru...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
© 2009 Po zniszczeniu przeszłości przyszedł czas na budowanie przyszłości. - Ceske - Sjezdovky .cz. Design downloaded from free website templates